سفرچه نومه...بالاخره به چاپ رسید

سلام به همممممگی

خوبین؟

من بالاخره اومدم . البته تا الان دوش نمی گرفتم ها:) وگرنه الان خیس خورده و وارفته بودم.

جونم براتون بگه آقو ما با خواهری داشتیم با هم پیام میدادیم که این مامان ما خیلی گناه داره و طفلکیه و پدرجان کلا بیرون از منزلن و پسرها هم که انگاری...هیچ... ما هم کاری از دستمون برنمیاد (لازم به ذکر است که تمام جمله پیشین حاصل سیاه نمایی میباشد که درنتیجه حرصهای خواهرانه تراوش کرده...) خلاصه ما رو جو گرفت و به مامان جان گفتیم با هم بریم تورهای یه روزه....نه دیگه! با تور نرفتیم. پدرجان یه ماموریت کاری خورد به پستش و این شد که فردای اون روز غیرمترقبه و باحالیانه یه سفرکی پیش پای مامان ما اومد. و خداوند مادرها را دوست دارد

خلاصه

هرچند روز اول ضدحال بود و مجبور شدیم با مامانی تو سوییت بمونیم و جای خاصی نرفتیم عوضش روز بعد یهویی و یه دفعه ای این سد که عکساشو گذاشتم پیش پامون تلپی افتاد و قسمت شد بریم. باورنکردنیه.... جایی که اونقدر طبیعی بود و دور از دخالت دیوانه وار آدمها.... اینقدر که سکوت محض پرده گوشهات رو تحت فشار می گذاشت و می شدی مسحور مسحور طبیعت... هر از چندی چند تا پرستو (!) با صداشون پرده سکوت رو کنار میزدن و شیرجه میرفتن به سطح آینه ی آینه ی آب...

از صحنه هایی بود که تا عمر دارم فراموشش نکنم. حتی اگر خیلی ها جاهای خیلی قشنگتر و طبیعی تر و سرسبزتری رفته باشن ولی این تجربه فقط مال ما بود و منحصر به فرد بود.

خدایا خیلی قشنگی ها..